پرخوری عصبی و راهکارهایی برای درمان آن

پرخوری عصبی یا بولیمیا

عصب پرخوری یا بولیمیا که معمولاً پرخوری نامیده می‌شود، یک اختلال جدی در خوردن است که به طور بالقوه تهدید کننده زندگی است. افراد مبتلا به پرخوری ممکن است مخفیانه پرخوری کنند. مقادیر زیادی غذا بخورند و کنترل بر خوردن غذا نداشته باشند و سپس پاکسازی کنند و سعی کنند کالری‌های اضافی را به روشی ناسالم از بین ببرند.

برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است از روش‌های مختلف استفاده کنند. به عنوان مثال، شما ممکن است به طور مرتب خود را دچار استفراغ عمدی کنید یا از داروهای ملین ، مکمل‌های کاهش وزن ، ادرار آورها یا تنقیه بعد از پرخوری استفاده کنید یا ممکن است از روش‌های دیگری برای خلاص شدن از کالری و جلوگیری از افزایش وزن مانند روزه داری ، رژیم سخت یا ورزش بیش از حد استفاده کنید.

اگر به بولیمیا مبتلا هستید، احتمالاً به فکر وزن و فرم بدن خود هستید. ممکن است خودتان را به دلیل ایراداتی که در خود می بینید، به شدت و سخت قضاوت کنید. از آنجا که تغییر تصور از خود و غلبه بر پرخوری، سخت است، اما درمان مؤثر می‌تواند به شما کمک کند احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید، الگوی غذایی سالم‌تری را بپذیرید و عوارض جدی را از خود دور کنید.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی غالباً تصویری از بدن ندارند. آن‌ها نسبت به وزن خود وسواس دارند و به شدت از خود انتقاد دارند. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزن طبیعی یا حتی اضافه وزن هستند. این امر باعث می‌شود که بولیمیا قابل تشخیص نباشد.

تحقیقات نشان می‌دهد که تقریباً 5/1 درصد از زنان و 5/0درصد مردان در دوره‌ای از زندگی خود پرخوری را تجربه می‌کنند. این بیماری بیشتر در خانمها دیده می‌شود و خصوصاً در دوران نوجوانی و اوایل بزرگسالی شایع است.

20 درصد زنان در سنین دانشگاه علائم پرخوری دارند. همچنین مجریان در معرض خطر بیشتری برای اختلالات خوردن هستند. ورزشکارانی که بدن و وزن آنها از نزدیک کنترل می‌شود، رقصنده‌ها، مدل‌ها و بازیگران نیز ممکن است در معرض خطر بیشتری قرار بگیرند.

علل

علت دقیق بولیمیا مشخص نیست. عوامل بسیاری می‌توانند در بروز اختلالات خوردن نقش داشته باشند، از جمله ژنتیک، زیست شناسی، سلامت عاطفی، انتظارات اجتماعی و سایر موارد.

عوامل خطر

عواملی که خطر ابتلا به پرخونی را افزایش می‌دهند ممکن است شامل موارد زیر باشند:

ژنتیک

افرادی که خویشاوندان درجه یک مانند خواهر و برادر، والدین یا فرزندان آنها دچار اختلال در خوردن هستند، ممکن است بیشتر دچار اختلال در خوردن شوند که این امر نشان دهنده وجود یک ارتباط ژنتیکی احتمالی است. اضافه وزن در کودکی یا نوجوانی ممکن است این خطر را افزایش دهد.

مسائل روانشناختی و عاطفی

مشکلات روحی و روانی، مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد با اختلالات خوردن ارتباط تنگاتنگی دارد. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است در مورد خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد، حوادث آسیب زا و استرس محیطی می‌توانند از عوامل مؤثر در این امر باشند.

رژیم گرفتن

افرادی که رژیم می‌گیرند بیشتر در معرض ابتلا به اختلالات خوردن هستند. بسیاری از افراد مبتلا به پرخوری عصبی، کالری را بین دوره‌های پرخوری بسیار محدود می‌کنند که ممکن است تمایل به پرخوری دوباره و سپس پاکسازی را در آنها تحریک کند. سایر عوامل محرک پرخوری می‌تواند شامل استرس، تصویر بد از بدن و بی حوصلگی باشد.

علائم پرخوری عصبی چیست؟

شایع‌ترین علائم پرخوری عصبی شامل:

ترس طولانی مدت از افزایش وزن
نظرات در مورد چاق بودن
مشکل با وزن
تصویری کاملاً منفی از خود
پرخوری
استفراغ اجباری
استفاده بیش از حد از داروهای ملین یا ادرار آور
استفاده از مکمل‌ها یا گیاهان برای کاهش وزن
ورزش بیش از حد
دندان‌های زرد شده از اسید معده
پینه پشت دست
رفتن به دستشویی بلافاصله بعد از غذا
نخوردن در مقابل دیگران
کناره گیری از فعالیت‌های عادی اجتماعی

پرخوری عصبی ممکن است عوارض جدی و حتی تهدید کننده زندگی ایجاد کند. عوارض احتمالی عبارتند از:

نارسایی کلیه
بیماری لثه
پوسیدگی دندان
مشکلات گوارشی یا یبوست
کمبود آب بدن
کمبود مواد مغذی
عدم تعادل الکترولیت یا شیمیایی
زنان ممکن است فقدان دوره قاعدگی را تجربه کنند.
اضطراب، افسردگی و سوء مصرف مواد مخدر یا الکل می‌تواند در افراد مبتلا به پرخوری عصبی شایع باشد.
عزت نفس پایین و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی
کم آبی بدن که می‌تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود
مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی
اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیتی یا اختلال دو قطبی
خودزنی، افکار خودکشی یا خودکشی

تشخیص بولیمیا

اگر پزشک شما فکر می‌کند ممکن است به پرخوری عصبی مبتلا باشید، احتمالاً از شما در مورد عادت‌های غذایی، از دست دادن یا افزایش وزن و همچنین علائم جسمی شما سؤال می‌کند. آن‌ها همچنین ممکن است:

یک چکاپ جسمی کامل به شما بدهند
آزمایش خون و ادرار بدهند
به شما یک EKG بدهند تا ببینند آیا مشکلات قلبی ناشی از پرخوری دارید
یک معاینه روانشناختی انجام دهید که شامل سوالاتی در مورد تصویر بدن شما باشد
همچنین ممکن است آزمایشات دیگری برای رد کردن علل پزشکی برای کاهش یا افزایش وزن داشته باشید.

درمان پرخوری و درمان‌های خانگی

برای درمان پرخوری، پزشک نیازهای جسمی و روانی شما را در نظر می‌گیرد. درمان شما ممکن است شامل مشاوره و دارو باشد. اغلب، این یک تیم متشکل از متخصصان پزشکی، تغذیه‌ای و بهداشت روان است. آن‌ها سعی می‌کنند به شما کمک کنند تا سلامتی و الگوی غذایی سالم خود را بازیابی کنید.

درمان‌های پزشکی

داروها داروی ضد افسردگی فلوکستین (Prozac) برای درمان بولیمیا مورد تأیید FDA است. پزشکان گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی یا انواع دیگر داروها را نیز توصیه می‌کنند.

بستری شدن در بیمارستان که اغلب اتفاق نمی‌افتد، اما با موارد جدی پرخوری، ممکن است برای مدت کوتاهی در بیمارستان تحت درمان قرار بگیرید. بیشتر برنامه‌های مربوط به اختلالات خوردن، درمان سرپایی را ارائه می‌دهند.

روان درمانی

رفتار درمانی شناختی (CBT)

در این نوع درمان، شما عادات غذایی معمولی را یاد می‌گیرید و مراقب چیزهایی هستید که شما را به پرخوری یا پاکسازی معده سوق می‌دهند. افکار غیر منطقی و رفتارهای ناسالم را هنگام بروز پرخوری بررسی می کنید.

درمان مبتنی بر خانواده (FBT)

این درمان که اغلب در کودکان و نوجوانان مبتلا به پرخوری عصبی استفاده می‌شود، به خانواده در مقابله با بیماری و مسائلی که می‌تواند ایجاد کند کمک می‌کند.

روان درمانی بین فردی (IPT)

این مسئله بر مشکلات روابط شما با سایر افراد در زندگی شما متمرکز است. نحوه تعامل شما با دیگران می‌تواند بر وضعیت عاطفی و سلامت روانی شما تأثیر بگذارد.

تغذیه درمانی

هدف این است که به شما عادت‌های خوب غذایی را یاد دهیم. شما با یک متخصص تغذیه کار می‌کنید تا یاد بگیرید سیگنال‌های گرسنگی و سیری بدن را تشخیص دهید. آن‌ها به شما کمک می‌کنند وزن خود را تثبیت کنید و نسبت به غذا نگرش سالم‌تری پیدا کنید.

خودمراقبتی برای پرخوری

همراه با دنبال کردن برنامه درمانی خود، می‌توانید گام‌هایی برای مراقبت از خود بردارید:

به بدن خود نگاه کنید: برای اطمینان از دریافت مواد مغذی مورد نیاز، غذاهای سالم را در رژیم غذایی خود بگنجانید. از پزشک خود بپرسید آیا مکمل‌ها برای شما مناسب هستند یا خیر و در مورد اینکه چه میزان ورزش برای سلامتی شما کافی است با پزشک خود مشورت کنید.
با دیگران ارتباط برقرار کنید: حمایت دوستان و خانواده می‌تواند به شما کمک کند تا بر عادت‌های ناسالم غلبه کنید و احساس بهتری نسبت به خود داشته باشید. یک گروه پشتیبانی نیز ممکن است به شما کمک کند.
از عوامل محرک خود اجتناب کنید: از نگاه کردن به تصاویر افرادی که دارای بدنی هستند که برای شما غیرواقعی است، دوری کنید. از ترازو و آینه دور باشید. اگر استرس یا بی حوصلگی باعث پرخوری می‌شود، از روش‌های سالم برای مقابله با آنها استفاده کنید.

چشم انداز Bulimia

درمان پرخوری کار دشوار است. بسیاری از افراد بهبود می‌یابند، اما علائم برخی از آنها ممکن است گاه به گاه عود کنند. به علاوه، برخی از افرادی که “درمان شده” به حساب می‌آیند، در طول زندگی خود با الگوی غذایی کمتر از حد معمول ادامه می‌دهند، اما به طور کلی، چشم انداز افراد مبتلا به پرخوری عصبی مثبت‌تر از چشم انداز افراد مبتلا به بی اشتهایی نوعی اختلال غذایی دیگر است.

پیشگیری از پرخوری

از آنجا که ما دقیقاً نمی‌دانیم چرا افراد به پرخوری عصبی مبتلا می‌شوند، شناختن چگونگی پیشگیری از آن دشوار است، اما روش هایی وجود دارد که می‌تواند نگرش ها و رفتارهای سالم را در مورد غذا و تصویر بدن به کودکان و نوجوانان آموزش دهد. آن‌ها عبارتند از:

هر زمان که بخواهید به طور منظم وعده‌های غذایی با خانواده داشته باشید.
در مورد وزن با فرزندان خود صحبت نکنید. در عوض، روی عادت‌های سالم تمرکز کنید.
سعی کنید یک تصویر سالم و واقعی از بدن را در بچه‌های خود ارتقا دهید.

کلام آخر

در صورت عدم درمان و یا عدم موفقیت در درمان پرخوری، این بیماری می‌تواند زندگی را تهدید کند. پرخوری عصبی هم مشکلی از نظر جسمی و هم روانی است و کنترل آن ممکن است یک چالش مادام العمر باشد .با این حال، با درمان موفقیت آمیز می‌توان بر پرخوری غلبه کرد. هر چه پرخوری عصبی زودتر تشخیص داده شود، درمان نیز موثرتر خواهد بود.

درمان‌های مؤثر بر روی غذا، عزت نفس، حل مسئله، مهارت‌های مقابله‌ای و سلامت روان متمرکز هستند. این روش‌های درمانی به بیماران کمک می‌کند رفتارهای سالم را در طولانی مدت حفظ کنند.