عفونت گوش و 4 عارضه خطرناک و مهم آن

عفونت گوش علل، علائم و درمان بیماری

عفونت گوش می تواند عفونت های باکتریایی یا ویروسی باشد. آنها می توانند در گوش میانی، بخشی از گوش درست در پشت پرده گوش، و همچنین گوش خارجی و داخلی ایجاد شوند. عفونت ها اغلب به خودی خود از بین می روند اما به دلیل التهاب یا تجمع مایع می توانند دردناک باشند.عفونت گوش می تواند مزمن یا حاد باشد. عفونت حاد گوش دردناک است اما مدت کوتاهی دارد. عفونت های مزمن گوش یا برطرف نمی شوند یا بارها عود می کنند. آنها می توانند باعث آسیب به گوش میانی و داخلی شوند که به ندرت دائمی هستند.

علائم عفونت گوش چیست؟

علائم شایع عفونت گوش عبارتند از:

درد یا ناراحتی خفیف
احساس فشار مداوم در داخل گوش
تخلیه چرک از گوش
از دست دادن شنوایی

این علائم ممکن است ادامه دار باشند یا از بین بروند. علائم ممکن است در یک یا هر دو گوش رخ دهد. درد معمولاً با عفونت دو گوش شدیدتر می شود.

چه چیزی باعث عفونت گوش می شود؟

عفونت گوش توسط ویروس‌ها یا باکتری‌ها، به ویژه باکتری Streptococcus pneumoniae یا Haemophilus influenzae ایجاد می‌شود. آنها اغلب ناشی از انسداد شیپور استاش هستند که باعث تجمع مایع در گوش میانی می شود. شیپور استاش لوله‌های کوچکی هستند که از هر یک از گوش‌ها مستقیماً به پشت گلو می روند. علل انسداد شیپور استاش عبارتند از:

آلرژی
سرماخوردگی
عفونت های سینوسی
مخاط اضافی
سیگار کشیدن
تغییرات فشار هوا

عفونت گوش می توانند از آدنوئیدهای عفونی ایجاد شوند. آدنوئیدها غدد روی سقف دهان در پشت بینی هستند که به محافظت از بدن در برابر عفونت ها کمک می کنند. عفونت ها می توانند از این غدد به انتهای مجاور شیپور استاش سرایت کنند.

عوامل خطر

عفونت گوش بیشتر در کودکان خردسال اتفاق می افتد زیرا شیپور استاش کوتاه و باریک هستند. حدود 80 درصد از کودکان در برخی موارد دچار عفونت حاد گوش می شوند.همچنین نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می‌شوند، نسبت به نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند، بیشتر دچار عفونت گوش می‌شوند. عوامل دیگری که خطر ابتلا به عفونت گوش را افزایش می دهند عبارتند از:

تغییرات ارتفاع
تغییرات دما و رطوبت
قرار گرفتن در معرض دود سیگار
استفاده از پستانک
جنس مرد
وزن کم هنگام تولد
عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی
شکاف کام

عوارض

اکثر عفونت های گوش عوارض طولانی مدت ایجاد نمی کنند. عفونت گوش که بارها و بارها اتفاق می افتد می تواند منجر به عوارض جدی شود.

اختلال شنوایی

کم شنوایی خفیف با عفونت گوش نسبتاً شایع است، اما معمولاً پس از رفع عفونت بهتر می شود. عفونت‌های گوش که بارها و بارها اتفاق می‌افتد، یا وجود مایع در گوش میانی، ممکن است منجر به کاهش شنوایی شود. اگر آسیب دائمی به پرده گوش یا سایر ساختارهای گوش میانی وارد شود، ممکن است کم شنوایی دائمی رخ دهد.

تاخیر در گفتار یا رشد

اگر شنوایی به طور موقت یا دائم در نوزادان و کودکان نوپا دچار اختلال شود، ممکن است در مهارت های گفتاری، اجتماعی و رشدی دچار تاخیر شوند.

گسترش عفونت

عفونت های درمان نشده یا عفونت هایی که به خوبی به درمان پاسخ نمی دهند می توانند به بافت های مجاور سرایت کنند. بیرون زدگی استخوانی پشت گوش، ماستوئیدیت نامیده می شود. این عفونت می تواند منجر به آسیب به استخوان و تشکیل کیست های پر از چرک شود. به ندرت، عفونت های جدی گوش میانی به سایر بافت های جمجمه، از جمله مغز یا غشای اطراف مغز (مننژیت) گسترش می یابد.

پارگی پرده گوش

بیشتر پارگی های پرده گوش در عرض 72 ساعت بهبود می یابند. در برخی موارد، ترمیم (جراحی) مورد نیاز است.

پیشگیری

مواردی که در پیشگیری از عفونت گوش موثر هستند، شامل:

از سرماخوردگی و سایر بیماری ها جلوگیری کنید: به فرزندان خود بیاموزید که مرتب و کامل دست های خود را بشویند و از ظروف مشترک با دیگران استفاده نکنند. در آرنج خود سرفه یا عطسه کنید. در صورت امکان کودکتان را به مهدکودک های کم جمعیت بفرستید.
سیگار نکشید و در معرض آن نیز نباشید
شیردهی به نوزاد : شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که ممکن است از عفونت گوش محافظت کند.
در صورتی که کودک از شیشه شیر استفاده می کند در حالت دراز کش به او شیر ندهید و او را به صورت عمودی نگه دارید.
از واکسن های موجود مانند آنفولانزا استفاده کنید

عفونت گوش چگونه درمان می شود؟

در حالی که اکثر عفونت های خفیف گوش بدون مداخله از بین می روند، بعضی از درمان ها می تواند کمک کننده باشد.

درمان خانگی

این روش ها در تسکین علائم عفونت خفیف گوش موثر هستند:

قرار دادن یک پارچه گرم بر روی گوش
از داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده شود
برای تسکین درد از قطره های گوش استفاده شود
از خوابیدن روی گوش آسیب دیده خودداری شود

درمان پزشکی

اگر علائم بدتر شود یا بهبود پیدا نکند حتما باید به پزشک مراجعه شود. اگر عفونت گوش باکتریایی، باشد آنتی بیوتیک تجویز می شود. آنتی بیوتیک ها به درمان عفونت های ویروسی کمک نمی کنند.

جراحي

اگر عفونت گوش با درمان های معمول پزشکی برطرف نشود یا اگر در مدت کوتاهی دچار عفونت های گوش زیادی شده اید، جراحی ممکن است یک گزینه باشد.اغلب، لوله‌هایی در گوش قرار می‌گیرند تا مایع خارج شود. این لوله ها با جراحی در پرده گوش قرار می گیرند. آنها در نهایت می افتند و سوراخ ها بهبود می یابند. گاهی اوقات این سوراخ ها باید با جراحی بسته شوند.

تشخیص

پزشک معمولاً می تواند عفونت گوش یا بیماری دیگر را بر اساس علائمی که بیمار توضیح می دهد و معاینه تشخیص دهد. پزشک از یک ابزار روشن (اتوسکوپ) برای مشاهده گوش ها، گلو و مجرای بینی استفاده می کند. در صورت وجود هرگونه شک و تردید در مورد تشخیص، اگر شرایط به درمان های قبلی پاسخ نداده باشد، یا اگر مشکلات طولانی مدت یا جدی دیگری وجود داشته باشد، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را انجام دهد.

کلام پایانی

عفونت گوش (گاهی اوقات اوتیت میانی حاد نامیده می‌شود) عفونت گوش میانی است، که فضای پر از هوا در پشت پرده گوش است که حاوی استخوان‌های ارتعاشی کوچک گوش است. کودکان بیشتر از بزرگسالان به عفونت گوش مبتلا می‌شوند.

از آنجا که عفونت گوش اغلب خود به خود برطرف می شود، درمان ممکن است با مدیریت درد و نظارت بر مشکل آغاز شود. گاهی از آنتی بیوتیک ها برای رفع عفونت استفاده می شود. برخی افراد مستعد ابتلا به عفونت های متعدد گوش هستند که در صورت عدم درمان کامل می تواند مشکلات شنوایی را به همراه داشته باشد.