تشخیص بیماری مزمن انسدادی ریه

هر آنچه که باید در مورد بیماری مزمن انسدادی ریه بدانید

بیماری مزمن انسدادی ریه که معمولاًChronic obstructive pulmonary disease( COPD)) نامیده می شود، گروهی از بیماری های پیشرونده ریه است. شایع ترین این بیماری ها آمفیزم و برونشیت مزمن است. بسیاری از افراد مبتلا به COPD هر دوی این شرایط را دارند. آمفیزم به آرامی کیسه های هوا را در ریه های شما از بین می برد که در جریان هوای بیرونی اختلال ایجاد می کند. برونشیت باعث التهاب و باریک شدن لوله‌های برونش می‌شود که اجازه می‌دهد مخاط ایجاد شود. بیماری مزمن انسدادی ریه بدون درمان می تواند منجر به پیشرفت سریعتر بیماری، مشکلات قلبی و بدتر شدن عفونت های تنفسی شود.

علائم

بیماری مزمن انسدادی ریه تنفس را سخت تر می کند. علائم ممکن است در ابتدا خفیف باشد که با سرفه های متناوب و تنگی نفس شروع می شود. در حین پیشرفت ، علائم می تواند ثابت تر شود تا جایی که نفس کشیدن به طور فزاینده ای دشوار می شود.ممکن است فرد خس خس سینه و سفتی در قفسه سینه را تجربه کند و یا خلط اضافی تولید کند.

علائم اولیه

در ابتدا، علائم COPD می تواند بسیار خفیف باشد به طوری که با سرماخوردگی اشتباه گرفته شود. علائم اولیه عبارتند از:

تنگی نفس گاه به گاه، به خصوص پس از ورزش
سرفه خفیف اما مکرر
نیاز به تمیز کردن گلو به خصوص اول صبح

علائم ثانویه

علائم ممکن است به تدریج بدتر شوند و نادیده گرفتن آنها شرایط فرد را سخت تر می کند. همانطور که ریه ها بیشتر آسیب می بینند، علائم جدیدی ایجاد می شود که شامل :

تنگی نفس، حتی پس از ورزش های خفیف مانند بالا رفتن از پله ها
خس خس سینه، که نوعی تنفس پر سر و صدا با صدای بلندتر، به ویژه در هنگام بازدم است
سرفه مزمن، با یا بدون مخاط
خروج روزانه مخاط
سرماخوردگی مکرر، آنفولانزا، یا سایر عفونت های تنفسی
کمبود انرژی

در مراحل بعدی علائم ممکن است شامل موارد زیر نیز باشد:

خستگی
تورم پا، مچ پا یا ساق پا
کاهش وزن

علت های بیماری مزمن انسدادی ریه

اکثر افراد مبتلا به COPD حداقل 40 سال سن دارند و سابقه مصرف سیگار را نیز دارند. هر چه مدت طولانی تر و بیشتری از محصولات تنباکو مصرف شده باشد، خطر ابتلا به COPD در فرد بیشتر است. علاوه برمصرف دخانیات ، در معرض دود سیگار، دود پیپ و دود قلیون نیز می تواند باعث COPD شود. در صورت ابتلا به آسم و سیگار، خطر ابتلا به COPD بیشتر است.

سایر علل

در معرض مواد شیمیایی و دود نیز می تواند بیماری مزمن انسدادی ریه ایجاد کند. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آلودگی هوا و استنشاق گرد و غبار نیز می تواند باعث بیماری مزمن ریوی شود. در کشورهای در حال توسعه، همراه با دود تنباکو، خانه‌ها اغلب تهویه مناسبی ندارند و خانواده‌ها را مجبور می‌کند تا دود ناشی از سوختن سوخت مورد استفاده برای پخت و پز و گرمایش را تنفس کنند.

احتمال وجود یک استعداد ژنتیکی برای ایجاد COPD نیز وجود دارد. تخمین زده می شود تا 5 درصد افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه کمبود پروتئینی به نام نقص آنتی‌تریپسینِ آلفا-۱ دارند. این کمبود باعث بدتر شدن وضعیت ریه ها می شود و همچنین می تواند بر کبد تأثیر بگذارد.

تشخیص

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص وجود ندارد. تشخیص بر اساس علائم، معاینه فیزیکی و نتایج آزمایشات است. در طول معاینه فیزیکی، پزشک از گوشی پزشکی برای گوش دادن به صدای ریه در حین تنفس استفاده می کند. بر اساس تمام این اطلاعات، پزشک ممکن است برخی از این آزمایش‌ها را برای دریافت اطلاعات کامل‌تر تجویز کند.

اسپیرومتری

اسپیرومتری یک آزمایش غیر تهاجمی برای ارزیابی عملکرد ریه است. در طول آزمایش، یک نفس عمیق می کشید و سپس در لوله ای که اسپیرومتر به آن متصل است می دمید.

تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری،مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن. این تصاویر می توانند اطلاعات دقیق تری نسبت به ریه ها، رگ های خونی و قلب را ارائه دهند.

آزمایش گاز خون شریانی

این شامل گرفتن نمونه خون از یک سرخرگ برای اندازه گیری اکسیژن خون، دی اکسید کربن و سایر سطوح مهم است. این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص بیماری مزمن انسدادی ریه یا بیماری دیگری مانند آسم، بیماری محدودکننده ریه یا نارسایی قلبی کمک کنند.

درمان

درمان می تواند علائم را کاهش دهد، از عوارض جلوگیری کند و به طور کلی پیشرفت بیماری را کند گرداند.

اکسیژن درمانی

اگر سطح اکسیژن خون خیلی پایین باشد ، می توان اکسیژن مکمل را از طریق ماسک یا کانول بینی دریافت کرد تا به تنفس بهتر کمک کند.

عمل جراحي

جراحی برای COPD شدید یا زمانی که سایر درمان‌ها ناموفق بوده‌اند، در نظر گرفته می‌شود که در صورت ابتلا به نوعی آمفیزم شدید احتمال بیشتری دارد.یکی از انواع جراحی بولکتومی نام دارد. در طول این روش، جراح فضاهای بزرگ و غیر طبیعی هوا را از ریه ها خارج می کند.یکی دیگر از جراحی‌های کاهش حجم ریه است که بافت‌های آسیب دیده ریه را از بین می‌برد. جراحی کاهش حجم ریه می تواند در بهبود تنفس موثر باشد.پیوند ریه در برخی موارد یک گزینه است. پیوند ریه می تواند به طور موثر COPD را درمان کند، اما خطرات زیادی دارد.

تغییر سبک زندگی

برخی از تغییرات سبک زندگی ممکن است به کاهش علائم یا ایجاد تسکین کمک کند.ترک سیگار،در معرض دود و هوای آلوده نبودن ، داشتن برنامه غذایی مناسب و انجام فعالیت بدنی تحت نظر پزشک از کارهایی است که می توان جهت کمک به بهبود انجام داد.

توصیه های غذایی

رژیم غذایی خاصی برای COPD وجود ندارد، اما یک رژیم غذایی سالم برای حفظ سلامت کلی مهم است. هرچه بدن قوی تر باشد، توانایی بیشتری برای جلوگیری از عوارض و سایر مشکلات سلامتی خواهد داشت. انواع غذاهای مغذی شامل:

سبزیجات
میوه ها
دانه ها
پروتئین
لبنیات

تاثیر مصرف مایعات در کنترل و پیشگیری بیماری مزمن انسدادی ریه

به مقدار زیاد مایعات بنوشید. نوشیدن حداقل شش تا هشت لیوان مایعات بدون کافئین در روز می تواند به رقیق شدن مخاط کمک کند. نوشیدنی های کافئین دار را محدود کنید زیرا می توانند با داروها تداخل داشته باشند. اگر مشکلات قلبی دارید، ممکن است نیاز به نوشیدن کمتر داشته باشید، بنابراین با پزشک خود صحبت کنید.

مدیریت وزن

حفظ وزن سالم مهم است. هنگام ابتلا به COPD، نفس کشیدن انرژی بیشتری می گیرد، بنابراین ممکن است نیاز به دریافت کالری بیشتری داشته باشید. اما اگر اضافه وزن دارید، ریه ها و قلب سخت تر کارمی کنند.

عادات غذایی

شکم پر باعث می‌شود ریه‌ها منبسط شوند و تنگی نفس ایجاد شود. اگر متوجه شدید که این اتفاق برای شما می افتد، راه حل های زیر را امتحان کنید:

حدود یک ساعت قبل از غذا راه های هوایی خود را پاک کنید.
لقمه های کوچکتری بخورید
سه وعده غذایی در روز را با پنج یا شش وعده غذایی کوچکتر تعویض کنید.
در هنگام خوردن غذا مایعات کمتری بنوشید تا در طول مصرف وعده غذایی کمتر احساس سیری کنید

کلام پایانی

بیماری مزمن انسدادی ریه به طور کلی امید به زندگی را کاهش می دهد، اگرچه چشم انداز آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. افراد مبتلا به COPD که هرگز سیگار نکشیده اند ممکن است کاهش متوسطی در امید به زندگی داشته باشند، در حالی که سیگاری های سابق و فعلی احتمالاً کاهش بیشتری خواهند داشت.بیماری مزمن انسدادی ریه به کندی پیشرفت می کند. پس از تشخیص، باید به طور منظم به پزشک مراجعه شود.همچنین باید اقداماتی را برای مدیریت وضعیت و ایجاد تغییرات مناسب در زندگی روزمره انجام داد. معمولاً می توان علائم اولیه را مدیریت کرد و انتخاب های خاص سبک زندگی می تواند به فرد در حفظ کیفیت زندگی برای مدتی کمک کند.