تفاوت میان رژیمغذایی کتو و پالئو چیست؟
امروزه، با مطالعهی هرمجلهی ورزشی، یا ورود به هر سالن ورزشی، قطعا دربارهی رژیمهای پالئو و کتو مطلبی خواهید خواند یا خواهید شنید. بسیاری از مردم، از این رژیمهایغذایی، برای کاهش وزن، و افزایش سلامتی خود پیروی میکنند. باتوجه به محبوبیت فراوان هر دو رژیم پالئو و کتو، شاید برای شما سوال باشد، که تفاوت تفاوت رژیم کتوژنیک با پالئو در چیست؟
در ادامه، به بررسی دقیق تفاوت این دو رژیمغذایی و پاسخ به این سوال، که کدام یک از این رژیمها بهتراست، میپردازیم.
رژیمغذایی پالئو چیست؟
رژیمغذایی پالئو، که گاهی بهآن رژیمغذایی غارنشینان نیز میگویند، براین اساس استوار است، که مصرف غذاهایی، که در دسترس انسانهای نخستین بوده است، باعث افزایش سلامت کلی بدن میشود.
یکی از نظریههای اساسی رژیم پالئو این است، که سیستمها، تکینکها و فنآوریهای تولید غذاهای مدرن، به سلامتی انسان آسیب میزنند.
بنابراین، اگر رژیمغذایی خود را، با شکارچیان دورهی پارینه سنگی تنظیم کنید، از فعالیت طبیعی، سلامت سیستم گوارش و در مجموع سلامت کلی بدن خود حمایت کردهاید.
در رژیم پالئو، غلات، حبوبات، شکر فرآوری شده و بیشتر منایع لبنی، جایی ندارند.
از منابع غذایی اصلی، که مصرف آنها در رژیم پالئو مجاز است، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- گوشت و ماهی.
- تخممرغ.
- آجیل و دانهها.
- میوهها.
- سبزیجات، بهجز ذرت، که یک دانه است.
- چربیها و روغنهای منتخب، مانند: روغن نارگیل، روغن زیتون و روغن آووکادو.
- شیرینکنندههای حداقل فرآوری شده، مانند: عسل خام، شربت افرا، شکر نارگیل و استیویای خام
برای بسیاری، پالئو بیشتر از صرفا یک رژیمغذایی است. این رژیمغذایی، توجه بسیاری بر سبک زندگی، تاثیرات محیطی انتخابهای غذایی و سلامت کلی بدن دارد.
رژیمغذایی کتو چیست؟
بیشتر بافتهای بدن، ترجیح میدهند، تا از گلوکز حاصل از کربوهیدراتها انرژی خود را تامین کنند.
کتوزیس، شرایطی است، که در آن بدن از چربیها برای تامین نیاز خود به انرژی استفاده میکند.
در رژیمغذایی کتوژنیک ، هدف القای شرایط کتوزیس، با محاسبه و تنظیم دقیق موادمغذی، مانند: کربوهیدراتها، پروتئینها و چربیها است.
درصد موادمغذی در رژیمغذایی کتو، مانند زیر است:
- چربی: 65 تا 90 درصد
- پروتئین: 10 تا 30 درصد
- کربوهیدرات: کمتر از 5 درصد
در مقایسه با یک رژیمغذایی استاندارد، سهم درشتمغذیها در رژیمغذایی کتو، بهطرز چشمگیری به سمت چربیها و پروتئین متوسط و کربوهیدرات بسیار کم است.
هدف از دستیابی به شرایط کتوزیس، در این رژیمغذایی، القای تجزیه متابولیکی چربی در بدن است، بههمین دلیل، کنترل مصرف درشت مغذیها بسیار اهمیت دارد، تا بدن از شرایط کتوزیس خارج نشود.
یکی از دلایل محبوبیت بالای رژیمغذایی کتو، بهعلت توانایی آن در کمک به کاهش وزن و کنترل سطح قند خون است.
شباهتهای رژیمهای غذایی پالئو و کتو در چیست؟
رژیمهای غذایی پالئو و کتو اگرچه از هم متمایز هستند، اما ویژگیهای مشترک بسیاری هم دارند، در ادامه، به برخی از این ویژگیهای اشاره میکنیم:
- هردو تاکید بر مصرف غذاهای کامل دارند: هردو این رژیمهای غذایی، برمصرف غذاهای کامل، یعنی غذاهایی که حداقل میزان پردازش را پشت سر میگذارانند، دارند. هردو این رژیمهای غذایی، بر حذف غذاهای فرآوری شده، و جایگزینی آنها با غذاهای کامل، مانند: سبزیجات تازه، گوشت، ماهی و آجیل توصیه دارند.
- هردو بر حذف غلات و حبوبات تاکید دارند: باوجود دلایل متفاوت، اما هردوی این رژیمهای غذایی، تاکید زیادی برعدم مصرف غلات و حبوبات دارند. رژیمغذایی پالئو، تاکید برعدم مصرف این موادغذایی را، بهعلت حاوی بودن ضدمغذیها، و این حقیقت، که این موادغذایی، بخشی از رژیمغذایی انسانهای نخستین نبوده است، دارد. ضدمغذیها، ترکیباتی مانند: لکتینها و فیتاتها هستند، که در برخی از انواع غذاهای گیاهی یافت شده و باعث ایجاد اخلال در جذب مواد معدنی و مواد مغذی میشوند. مصرف مقادیر زیاد این ضدمغذیها، میتواند موجب ایجاد مشکلات گوارشی شود. با این وجود، برخی از متخصصان، مصرف این ترکیبات را مفید میدانند. رژیمغذایی کتو، تاکید برحذف غلات و حبوبات از رژیمغذایی، بهعلت سطح بالای کربوهیدرات در این موادغذایی دارد. مصرف این مواد در افرادی که از رژیمغذایی کتو پیروی میکنند، ممکن است، باعث خروج بدن از شرایط کتوزیس شود.
- هردو برعدم مصرف شکر اضافه تاکید دارند: هردو این رژیمهای غذایی، برعدم مصرف غذاهای فرآوری شده تاکید دارند، بههمین دلیل، مصرف شیرینکنندههای مصنوعی و شکر اضافه در هردو این رژیمها منع شده است. رژیمغذایی پالئو در رابطه بااین موضوع، کمی انعطافپذیرتر است، زیرا همچنان مصرف منابع قند تصفیه نشده مانند: عسل و شربت افرا در این رژیمغذایی مجاز است. در مقابل، رژیمغذایی کتو، مصرف هرگونه شیرینکنندهی مصنوعی و منابع قندی تصفیهشده و تصفیهنشده را، بهعلت سطح بالای کربوهیدرات در آنها، مجاز نمیداند.
- هردو برمصرف چربیها و روغنهای سالم تاکید دارند: هدف مشترک هردو این رژِیمها، رسیدن به حداکثر سلامتی ممکن است، ازاینرو هردوی آنها، مصرف چربی های تصفیه نشده و سالم را تشویق می کنند. هردو این رژیمهایغذایی همچنین، مصرف مقادیر متوسط برخی از روغنهای تصفیهشده، مانند: روغن زیتون، آووکادو و همچنین آجیل، دانهها و ماهی را توصیه میکنند، این روغنها، برای سلامت قلب مفید هستند. هردو این رژیمها، مصرف چربیهای فرآوری شده، مانند: چربیهای ترانس را منع میکنند.
- هردوی این رژیمهایغذایی، ممکن است به کاهش وزن کمک کنند: برخی تحقیقات، از تاثیر مثبت این رژیمهای غذایی در کاهش وزن در کوتاه مدت خبر میدهند.
از میان تفاوتهای میان این دو رژیمغذایی، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- پالئو بیشتر بر ایدئولوژی تمرکز دارد، درحالیکه کتو برمصرف درشتمغذیها متمرکز است: پالئو، علاوهبر رژیمغذایی، تاکید بسیاری برتغییر سبک زندگی، اضافهکردن فعالیت فیزیکی منظم و روشهای کاهش استرس، مانند: یوگا دارد. در مقابل کتو توصیهی خاصی دربارهی تغییر سبک زندگی ارائه نکرده و تمرکز آن بیشتربر نحوهی مصرف درشتمغذیها و سهم آنها در غذای روزانه است
- مصرف غذاهای کامل حاوی کربوهیدرات در رژیمغذایی پالئو مجاز است: پالئو نیز، مصرف برخی از منابع حاوی کربوهیدرات را محدود میکند، اما در مقایسه با رژیمغذایی کتو، یک رژیم با سطح کربوهیدرات پایین نیست. پالئو تمرکزی برنحوهی مصرف درشتمغذیها ندارد، درنتیجه، غذای مصرفی شما، در صورت دارا بودن پارامترهای خاص، میتواند حاوی کربوهیدرات فراوان باشد. در مقابل، رژیم کتو، منابع غنی از کربوهیدرات، مانند: گیاهان حاوی نشاسته را کاملا ممنوع میکند.
- مصرف لبنیات و برخی از غذاهای حاوی سویا را میدهد: مصرف لبنیات و سویا در رژیمغذایی پالئو ممنوع است، اما مصرف این غذاها، در رژیمغذایی کتو، تازمانیکه براساس اصول این رژیمغذایی در مصرف درشتمغذیها باشد، مجاز است.
کدام یک از این رژیمهای غذایی سالمتر است؟
هردو این رژیمها، براساس نحوهی اجرا و استفاده از آنها، میتوانند گزینههای سالمی باشند.
در یک مقایسه همزمان، رژیمغذایی پالئو برای اکثر افراد گزینه سالمتری است. پالئو، درمجموع آزادی عمل بیشتری در انتخاب موادغذایی را در اختیار گذاشته، و همچنین یک سبک زندگی سالم را تشویق میکند.
در مقابل کتو یک رژیمغذایی مناسب برای همه نیست، و ممکن است بیشتر در بهعنوان یک روش درمانی، برای برخی از بیماریها و شرایط پزشکی مناسب باشد. همچنین، بهعلت افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی، بیشتر افراد بهتر است، از رژیم پرچرب خودداری کنند. این رژیمغذایی، همچینین نیاز به برنامهریزی دقیق برای دریافت درشتمغذیها دارد.
منبع نوشته :