تأثیر چاقی بر بیماری انسدادی مزمن ریه یا COPD

بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) بیماری است که با عوارض شدید و مرگ‌ومیر در سطح جهان همراه است. COPD با انسداد جریان هوا در ریه تشخیص داده می شود و شامل دو دسته است: برونشیت مزمن و آمفیزم که هر دو علل مشابه دارند و ممکن است در هر فرد مبتلا به این بیماری، چاقی وجود داشته باشد. عملکرد ریه که به‌راحتی با استفاده از اسپیرومتری اندازه‌گیری می شود، ویژگی تعریف COPD است.

نسبت کمی از حجم بازدارنده اجباری ریه در 1 ثانیه (FEV 1 ) به ظرفیت حیاتی اجباری (FVC) در حال حاضر برای تعریف وجود محدودیت جریان هوا استفاده می شود. از آنجا که اندازه گیری FVC با بدتر شدن بیماری دشوار می شود، اندازه‌گیری FEV 1 اغلب به‌عنوان شاخص شدت بیماری و توصیف عملکرد ریه‌ها در مطالعات اپیدمیولوژیک مورد استفاده قرار می گیرد. در حال حاضر COPD سومین علت مرگ‌ومیر در سطح جهان است. رابطه بین چاقی و COPD به طور فزاینده‌ای در حال افزایش است، هرچند تا به امروز کاملاً ناشناخته مانده است.

ارتباط بین چاقی و COPD

رابطه بین COPD و ترکیب بدن به‌طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. به‌طورمعمول، سوءتغذیه در رابطه با بیماری انسدادی مزمن ریه مورد بررسی قرار گرفته و ثابت‌شده است که کمبود تغذیه در بیماران مبتلا به COPD منجر به ضعیف شدن بدن می شود. کمبود وزن و BMI کم نیز یکی از عوامل خطر مرگ و میر در بیماران مبتلا به COPD است. بااین‌حال، با توجه به افزایش توسعه و پیشرفت این بیماری، اخیراً بررسی ارتباط بین چاقی و COPD افزایش یافته است.

نقش BMI نسبت به خطر اختلال در عملکرد ریه نیز بررسی شده است. چاقی به سایر بیماری‌های تنفسی، از جمله آسم، آپنه خواب، آمبولی ریوی و سندرم هیپو ونتیلاسیون منجر می شود و آن را به عنوان یک عامل خطر برای از بین رفتن عملکرد ریه می دانند. کاهش FEV 1 و FVC(کسری از ظرفیت حیاتی که می توان آن را در ثانیه اول در طی بازدم از ریه خارج کرد) در افراد بسیار چاق و همچنین کاهش حجم ریه این افراد ثبت شده است.

طبق مطالعات انجام شده، چاقی شکمی قوی‌ترین دلیل اختلال عملکرد ریه است. اندازه‌ی دور کمر و نسبت دور کمر به باسن با عملکرد ریه در وزن طبیعی، اضافه‌وزن و بزرگ‌سالان چاق همراه است. ( شیوه ارزیابی دقیق چاقی را اینجا بخوانید )

چاقی یک وضعیت متابولیک پیچیده است که بر بسیاری از سیستم‌های فیزیولوژیکی تأثیر می گذارد. بافت چربی غالباً منبع مهمی از واسطه‌های پیش التهابی محسوب می شود. التهاب سیستمیک، مشخصه COPD است و افزایش سطح واسطه‌های التهابی در گردش خون بیماران مبتلا به COPD مشخص شده است. بااین‌حال، همه بیماران مبتلا به COPD التهاب سیستمیک را نشان نمی دهند. در یک مطالعه، تنها 16٪ از بیماران مبتلا به COPD در ابتدا از التهاب سیستمیک مداوم برخوردار بودند.

10 مکمل موثر برای COPD

بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) یک اصطلاح جمعی برای گروهی از بیماری‌های مزمن ریه از جمله برونشیت مزمن، آسم نکروز و آمفیزم است. با این وجود تعدادی مکمل و داروی درمانی در دسترس هستند که ممکن است به کاهش علائم بیماری انسدادی مزمن ریه کمک کند.

افرادی که مبتلا به COPD هستند، تنفس آن ها به‌طور فزاینده دشوار است. از جمله علائم دیگر آن‌ها ممکن است سرفه، خس‌خس سینه و احساس سفتی در سینه باشد. بر اساس بنیاد COPD، افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه به دلیل تلاشی که برای انجام تنفس لازم دارند، ممکن است به 430 تا 720 کالری بیشتر از سایر افراد نیاز داشته باشند. در حقیقت، 25-40٪ از مبتلایان به COPD با سوء تغذیه نیز سروکار دارند که در سایر اندام‌های آن‌ها در طولانی‌مدت اختلال ایجاد می کند.

ویتامین ها

ویتامین D
ویتامین C
ویتامین E: مطالعات نشان می دهد که افرادی که دچار علائم COPD می شوند، نسبت به افرادی که COPD آن‌ها پایدار است، دارای ویتامین E کمتری هستند. مطالعات دیگر نشان می دهد که استفاده طولانی مدت از مکمل‌های ویتامین E ممکن است به جلوگیری از ابتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه کمک کند.

ویتامین A: طبق یک مطالعه، افرادی که بیشترین میزان دریافت ویتامین A را داشتند، 52٪ خطر ابتلا به COPD را داشتند.

مواد معدنی

منیزیم: از عملکرد ریه پشتیبانی می کند، اما برخی از داروهای COPD ممکن است در توانایی بدن در جذب آن اختلال ایجاد کنند. همچنین افراد هنگام مصرف مکمل‌های منیزیم برای بیماری انسدادی مزمن ریه باید احتیاط کنند؛ زیرا این امر می تواند در برخی داروها تداخل ایجاد کرده و عوارض جانبی ایجاد کند.
کلسیم: می تواند به عملکرد ریه‌ها کمک کند، اما برخی از داروهای COPD ممکن است باعث از بین رفتن کلسیم افراد شود. این امر باعث می شود که افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه حتی بیشتر از غذاهای حاوی کلسیم در رژیم غذایی خود نیز توجه کنند. اگر فردی نتواند از طریق رژیم غذایی به نیازهای کلسیم خود برسد، ممکن است مصرف مکمل کلسیم لازم باشد.

سایر مکمل‌ها

اسیدهای چرب امگا 3: افزایش مصرف امگا 3 اسیدهای چرب برای افراد مبتلا به COPD ممکن است التهاب را کاهش دهد. اگرچه در ماهی ها، دانه‌ها و آجیل‌ها وجود دارد، اما برخی از افراد از مکمل‌های روغن ماهی استفاده می کنند تا از دریافت مقدار کافی این ماده مغذی اطمینان حاصل کنند.
فیبر غذایی: خوردن فیبر بیشتر در رژیم غذایی ممکن است منجر به خطر کمتری از بیماری انسدادی مزمن ریه شود.
کورکومین: برخی از افراد، کورکومین موجود در زردچوبه را یک ضد التهاب طبیعی می نامند. برخی تحقیقات نشان می دهد که ممکن است به درمان التهاب مجاری هوایی کمک کند.
جینسنگ: برخی از طرفداران بهداشتی و درمانی سنتی و جایگزین برای تقویت قدرت ریه، مکمل‌های جینسینگ را برای COPD توصیه می کنند. با این حال، یک مطالعه در سال 2019 تفاوت چندانی بین نتایج بین کسانی که جینسینگ برای COPD و کسانی که دارو مصرف کرده بودند، نیافت.

در حال حاضر، هیچ درمانی برای COPD وجود ندارد. با این حال، انجمن ریه نشان می دهد که خوردن غذاهای کم‌چرب و کم کربوهیدرات می تواند برای افرادی که مشکل تنفسی دارند مفید باشد. همچنین بسیاری از مکمل‌ها و داروهای مختلفی وجود دارد که افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه می توانند برای معالجه خود استفاده کرده و به مدیریت وضعیت خود کمک کنند.

نتیجه‌گیری

رابطه بین چاقی، رژیم غذایی و عملکرد ریه هنوز به طور مستقیم اثبات نشده است؛ اما داده‌ها برای نشان دادن ارتباط بین این عوامل وجود دارد. با توجه به مشکل رو به رشد چاقی در سراسر جهان در رابطه با بیماری‌های مرتبط با آن، راهکارهای پیشگیری و درمان ضروری است. این‌که آیا درمان چاقی منجر به اثرات طولانی‌مدت در بیماران مبتلا به COPD می شود، تحقیقات بیشتری لازم است. اختلال در عملکرد ریه و بیماری انسدادی مزمن ریه می تواند به عنوان یک بیماری سیستمیک پیچیده دیده شود که ممکن است نیاز به یک رویکرد جامع‌تر برای مدیریت آن داشته باشد.

شواهد نشان می دهد كه مداخلات تغذیه‌ای با هدف افزایش مصرف برخی مواد مغذی و كنترل چاقی، ممكن است نتایج مفیدی در پیشگیری اولیه و مدیریت اختلالات ریه داشته باشد. دستورالعمل‌های تغذیه‌ای فعلی برای مدیریت بیماران مبتلا به COPD ، راهنمایی خاصی را برای بیماران یا پزشکان به جز جلوگیری از کاهش وزن ارائه نمی دهد. از آنجا که روابط بین رژیم، چاقی و بیماری انسدادی مزمن ریه در آینده بیشتر روشن می شود، می توان برنامه‌های بهداشت عمومی را با هدف استراتژی‌های مدیریت وزن و مصرف بهینه مواد مغذی با خواص ضد التهابی برای بهبود عملکرد ریه و کاهش ضعف التهاب انجام داد.